Λαμπερτονιέρ, Λισιέν

(Lucien Laberthonnière, Σαζελέ, Εντρ 1860 – Παρίσι 1932). Γάλλος φιλόσοφος. Ανήκε στην αδελφότητα των ορατοριανών που ακολουθούσαν την παράδοση του αγίου Αυγουστίνου και ήταν φίλος του Μπουτρού και του Μπλοντέλ. Πρέσβευε μια μορφή νεοαυγουστινισμού που επεδίωκε την αυθεντικότητα της καθολικής σκέψης, πέρα από τη νοησιαρχία, την οποία, όπως πίστευε, είχε επιβάλει η αριστοτελική παράδοση του Θωμά του Ακινάτη. Τα κυριότερα έργα του είναι: Δοκίμιο θρησκευτικής φιλοσοφίας (1903), Χριστιανικός ρεαλισμός και ελληνικός ιδεαλισμός (1904), Η μαρτυρία των μαρτύρων (1912), Στον δρόμο του καθολικισμού (1913), Κριτική της αριστοτελικής αντίληψης για τον χριστιανισμό (1933) και Μελέτες για τον Καρτέσιο (1935). Για τον Λ. η φιλοσοφία είναι συγκεκριμένη ζωή, περισσότερο αγάπη της αλήθειας παρά επιστήμη και αφηρημένη σκέψη. Η αλήθεια βρίσκεται μέσα μας και καθένας από μας είναι ένα ηθικό υποκείμενο, ένα άτομο που φτάνει έως τη θεοποίηση. Οξύς μαχητής, συγγραφέας με άριστο ύφος, ο Λ. δεν κατόρθωσε να λύσει την αντίθεση ανάμεσα στον μυστικισμό του και στη μέθοδο της βασισμένης στη μονιμότητα φιλοσοφίας της δράσης.